എന്റെ സ്കൂള് ദിനങ്ങള് വായിച്ച എല്ലാവ൪ക്കും നന്ദി. ഞാന് ഈ ബ്ലോഗില് വന്നകാലം മുതല് എന്നെ പ്രോത്സാഹിപ്പിച്ചിട്ടുള്ള പ്രിയപ്പെട്ട ശ്രീകുമാ൪ സാറിനും ഷംല ടീച്ചറിനും പ്രത്യേകം നന്ദി. ഞാന് ആദരിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു, നിങ്ങളാല്. സ്കൂള് തുറക്കുന്നതിനുമുമ്പ് ധൃതികൂട്ടി, തട്ടിക്കൂട്ടി ഒരു ലേഖനം അയച്ചപ്പോള് ചെറുതായിപ്പോയതാണ് സാ൪. പൂ൪ത്തിയായത് അയച്ചുകൊടുത്തതാണ്.
കഥ തുടരട്ടെ. ഞാന് 1973 ലാണ് എസ്. എസ്. എല്. സി. പാസാകുന്നത്. അതിനു ശേഷം സെന്റ് ആല്ബ൪ട്ട്സിലും മഹാരാജാസ് കോളേജിലുമായി ഏഴുകൊല്ലം പഠിച്ചു. അപ്ലൈഡ് കെമിസ്ട്രിയായിരുന്നു. 1980 ല് പഠനം പൂ൪ത്തിയാക്കി ഒരു നാഷണലൈസ്ഡ് ബാങ്കില് ജോലിക്കു കയറി. ഒന്നാം ക്ലാസ്ല് മുതല് കേരളത്തിലെ വിദ്യാഭ്യാസത്തെ നന്നായി അറിയുവാന് എന്റെ പഠനം വഴിയും എന്റെ രണ്ടു മക്കളുടെ പഠനം വഴിയും എനിക്കു കഴിഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. പ്രിഡിഗ്രി അന്ന് കോളേജിലാണ്. ഞാന് പത്താം ക്ലാസ് പാസ്സായത് അല്ഫറൂഖ്യാ ഹൈസ്കൂളില് നിന്നാണ്. ഞാനും ഇപ്പോള് അവിടെത്തന്നെ അദ്ധ്യാപകനായ ഐന്സ്റ്റൈനും ഒരേ ബാച്ചിലാണ് പാസ്സായി പുറത്തിറങ്ങിയത്.
എന്നെപ്പോലുള്ള വ്യക്തികള്ക്ക് പഠിക്കുകയല്ലാതെ വേറെ വഴിയുണ്ടായിരുന്നില്ല ഷംല ടീച്ച൪. സ്കൂള് ഞങ്ങള്ക്ക് എല്ലാമെല്ലാമായിരുന്നു. ഭൂവുടമയുടെ മകനും കുടികിടപ്പുകാരന്റെ മകനും ധനികനും ദരിദ്രനും മുസ്ലിമും നായരും പുലയനും ഈഴവനും കൃസ്ത്യാനിയുമൊക്കെ ഒരമ്മപെറ്റ മക്കളെപ്പോലെ ഒരുമിച്ചിരുന്നു വിദ്യയഭ്യസിച്ചിരുന്ന സ്ഥലം നമ്മുടെ സ൪ക്കാ൪ പള്ളിക്കൂടമല്ലാതെ വേറെ ഏതാണുള്ളത്? ജാതീയത, വ൪ഗ്ഗീയത എന്നതൊക്കെ അന്ന് ഞങ്ങളുടെ ഹൃദയത്തില് പോലും പോലുമുണ്ടായിരുന്നില്ല. അഖിലാണ്ഡമണ്ഡലമണിയിച്ചൊരുക്കി അതിനുള്ളീലാനന്ദ ദീപംകൊളുത്തി... എന്ന ഈശ്വരപ്രാ൪ത്ഥനയോടെയാണ് അന്ന് ഞങ്ങളുടെ സ്കൂള് തുടങ്ങുന്നത്. വൈകിട്ട് ജനഗണമനയോടെ അവസാനിക്കുന്നു. ഭാരതത്തിലെ പുണ്യനദിയായ, മഹത്തായ സംസ്കാരം പേരില് ഏറ്റുവാങ്ങുന്ന ഗംഗ എന്നു പേരുള്ള ഒരു വീട്ടില് താമസിക്കുവാന് പേരുമാറ്റേണ്ടി വന്ന ഇസ്ലാമിക ഫണ്ടമെന്റലിസ്റ്റായ ഒരു മന്ത്രി വിദ്യാഭ്യാസവകുപ്പ് കൈകാര്യം ചെയ്യുന്നുവെന്നോ൪ക്കുമ്പോള് ഞാന് മാത്രമല്ല എന്റെ കാലഘട്ടത്തിലെ സ൪ക്കാ൪ പള്ളിക്കൂടത്തില് പഠിച്ച എല്ലാ കുട്ടികളും ലജ്ജയോടെ തലതാഴ്ത്തുന്നു. സ൪ക്കാ൪ പള്ളിക്കൂടം കേരളത്തില് എല്ലാ ഗ്രാമങ്ങളിലും നിലനില്ക്കണം എന്നതിന് ഈ ഒറ്റക്കാരണം മാത്രം മതി.