പ്രതിമ

പ്രതിമ

ഓണത്തിരക്കാണ്, മഴയാണ്, നഗരത്തി -

നോളങ്ങളില്‍ മുങ്ങി, പൊങ്ങിയുമങ്ങനെ

ഞാനൊഴുകീടവേ, നാലുവഴികളും

സംഗമിച്ചീടും ദിശയിലായങ്ങനെ

ഊന്നു വടികളില്‍ ദേഹഭാരം താങ്ങി

നില്‍ക്കുന്ന മട്ടില്‍ പ്രതിമയൊന്നിങ്ങനെ....

(ഇത്രയുംനാളീ പറവകള്‍ കാഷ്ഠിച്ച്

വൃത്തികേടാക്കിയ രൂപമിന്നെങ്ങനെ

കാല പരിണതിയേറെക്കടന്നിട്ടു-

മുജ്ജ്വലിക്കുന്നൂ രവിതുല്യമിങ്ങനെ ! )

‍      

         ഞാനറിയുന്നൂ, മനുഷ്യജന്മത്തിന്റെ

പൂര്‍ണ്ണതയാണ് ഭവാനെന്നൊരുണ്മയെ

ആര്‍ഷ പാരമ്പര്യ ദീപ്തിയില്‍ ജീവിതം

സമ്പന്നമാക്കിയ കേവലമാനവം

ഏതധികാരക്കസേരയും കുമ്പിടും

താത പരിവേഷമാര്‍ന്ന ജന്മത്തിനെ

             ഏതു കൃതഘ്നത നിന്‍ വിരിമാറിലേ-

ക്കായിരം ലോഹ കണങ്ങളെറിഞ്ഞാലും

ഭൗതിക ദേഹപരിമിതി ഭേദിച്ച

ദേഹിയീ നാടിന്‍ സിരാപടലങ്ങളില്‍

കര്‍മ്മ ചൈതന്യമായ് സംക്രമിക്കും, നൂറു -

നൂറായിരം പുതുപൂക്കള്‍ വിടര്‍ന്നിടും.

           ഇന്നീ പ്രതിമ തുടച്ചു മിനുക്കുവാന്‍

ഞങ്ങള്‍ മറന്നാലും, കാലം മറക്കാതെ

മേഘങ്ങളാം നൂറു നീര്‍ക്കുടമേന്തിവ -

ന്നെങ്ങും കഴുകിത്തുടയ്ക്കയാണെപ്പൊഴും.

                                             - ബാലകൃഷ്ണന്‍ മൊകേരി