സൗന്ദര്യപൂജ - പഠനം ' വാക്കുകള്‍ കൊണ്ടുമെനഞ്ഞ ഭാവഗോപുരം

• ലേഖനം ഡൗണ്‍ലോഡ് ചെയ്യാം പ്രിന്റെടുക്കാം

"ലോലവണ്ടിണ്ടപോലുള്ള വാനിന്‍

നീലിമയിങ്കല്‍ നീരാടുവാനും

വിണ്ണഴകിന്‍ മുഖത്തൂര്‍ന്നുവീഴും

കണ്ണുനീര്‍ ചുംബിച്ചെടുക്കുവാനും

വാനിന്റെ ദിവ്യസന്ദേശമേന്തും

ഗാനം വിവര്‍ത്തനം ചെയ്യുവാനും

അല്ലാതെ ഞാനറിഞ്ഞീലയൊന്നും

അല്ലാതെ ഞാന്‍ പഠിച്ചീലയൊന്നും

പാവനപ്രേമത്തിന്‍ പൂജയാണെന്‍

ജീവിതഗാനപ്രപഞ്ചമെല്ലാം.”

-പി. കുഞ്ഞിരാമന്‍ നായര്‍

ഭാവബിംബങ്ങളും പുരാവൃത്തങ്ങളും കൊണ്ട് സമൃദ്ധമാണ് പി. കുഞ്ഞിരാമന്‍നായരുടെ കവിതകള്‍. അനായാസമായ കവിതാ നിര്‍വ്വചനങ്ങളിലും വ്യവസ്ഥാപിതമായ കവിതാവായനകളിലും ഒതുങ്ങിനില്‍ക്കാത്തതാണ് പി.യുടെ കാവ്യലോകം. കവിതയും ജീവിതവും ഒന്നായി അനുഭവിച്ച പി.യുടെ പ്രകൃതിസൗന്ദര്യത്തിന്റെ വിവര്‍ത്തനമാണ് 'സൗന്ദര്യപൂജ'. എറണാകുളം പരിഷത്തില്‍ വച്ച് വിജയദശമിനാളില്‍ എഴുതിവായിച്ച ഈ കവിത പ്രകൃതികീര്‍ത്തനവും നവരാത്രികീര്‍ത്തനവുമാണ്. പ്രത്യേകമായി ഒരു പ്രമേയം കടന്നുവരാത്ത മുന്നൂറോളം വരികളുള്ള ഈ കവിതയില്‍ പ്രകൃതിയ്ക്ക് മാനുഷികഭാവം കൈവരുന്നുണ്ട്. വൈവിദ്ധ്യവും വൈചിത്ര്യവും നിറഞ്ഞ മാനുഷികഭാവങ്ങളുടെ സങ്കലനമായി കവിത പരിണമിക്കുന്നു. സുദീര്‍ഘമായ ഈ കവിതയുടെ ഭാവത്തിന് കോട്ടംവരാത്തവിധം വെട്ടിയൊരുക്കിയ ഏതാനും വരികള്‍മാത്രമാണ് പാഠപുസ്തകത്തിലെ 'സൗന്ദര്യപൂജ'.

പൂപ്പൊലിപ്പാട്ടുകളാലും പൂക്കളങ്ങളാലും നിറഞ്ഞുനിന്ന ചിങ്ങമാസത്തിന്റെ വേര്‍പാടിലാണ് കവിതയുടെ തുടക്കം. ഓണപ്പൂക്കളങ്ങളുടെ വര്‍ണ്ണവൈവിദ്ധ്യവും പ്രഭാതസന്ധ്യയുടെ വര്‍ണ്ണവിസ്മയവും ഇവിടെ മേളിക്കുന്നു. ആകാശവും പ്രകൃതിയും നിറക്കൂട്ടുകള്‍ ചേര്‍ത്ത് ഒന്നാകുന്ന സൗന്ദര്യമേളനം പ്രപഞ്ചസൗന്ദര്യമായി ഒളിചിതറുന്നു. അകലെനിന്ന് അണിഞ്ഞൊരുങ്ങിവരുന്ന സുപ്രഭാതത്തിന്റെ പദവിന്യാസത്തിന് പി. എന്നും കാതോര്‍ത്തിരുന്നു.

കര്‍ക്കിടകത്തിന്റെ ഭയത്തില്‍നിന്നും കെടുതികളില്‍നിന്നും മോചിപ്പിക്കാന്‍ പൊന്നിന്‍ചിങ്ങമെത്തുന്നുവെങ്കിലും ഓണക്കാലം പെട്ടെന്നുതന്നെ വിടപറയുന്നതിനാല്‍ കവിയും കവിതയും പ്രകൃതിയും ദുഃഖാകുലരാകുന്നു. കൂട്ടായ്മയും കളികളും ആരവങ്ങളും ഒഴിയുമ്പോള്‍ കാത്തുകാത്തിരുന്ന ചിങ്ങപ്പുലരി കേവഞ്ചികയറി അകലേയ്ക്ക് യാത്രയാവുന്നു. പഞ്ചവര്‍ണ്ണക്കിളിക്കൂട്ടങ്ങള്‍ പോലെയാണ് ചിങ്ങമാസത്തിലെ സന്ധ്യയുടെ യാത്രയെന്ന് കവി കോറിയിടുന്നു. പഞ്ചവര്‍ണ്ണക്കിളികളുടെ നിറസമൃദ്ധിയും ചിങ്ങമാസസന്ധ്യയുടെ വര്‍ണ്ണവിസ്മയവും ഇവിടെ ഒന്നായി മാറുന്നു. സ്വര്‍ണ്ണാഭരണങ്ങള്‍ ചാര്‍ത്തിയ സംക്രമസന്ധ്യാകിരണങ്ങളെ(സാന്ധ്യകിരണങ്ങള്‍)ക്കുറിച്ച് കവി മുമ്പും പാടിയിട്ടുണ്ട്. പറന്നു പോകുന്ന പഞ്ചവര്‍ണ്ണക്കിളികള്‍ സമയസൂചകങ്ങളാണ്. ശാന്തിയും അനായാസതയും കനമില്ലായ്മയും സൂചിപ്പിക്കുന്ന സാന്ദ്രമായ സമയബോധമാണ് പറന്നുപോകുന്ന പഞ്ചവര്‍ണ്ണക്കിളികള്‍ ഓര്‍മ്മിപ്പിക്കുന്നത്. "നീ തന്നു ജീവിതം സന്ധ്യേ, നീ തന്നു മരണവും സന്ധ്യേ" (അയ്യപ്പപ്പണിക്കര്‍ - പകലുകള്‍ രാത്രികള്‍) എന്ന വരികള്‍ ഇവിടെ ചേര്‍ത്തുവായിക്കാം. ചിങ്ങമാസത്തിന്റെ സമൃദ്ധി പ്രകൃതി കനിഞ്ഞുനല്‍കുകയും അടുത്ത ഋതുഭേദത്തിനായി തിരിച്ചെടുക്കുകയുമാണ് ഇവിടെയും. സാന്ധ്യശോഭയുടെ, സമൃദ്ധിയുടെ, സൗന്ദര്യത്തിന്റെ നൈമിഷികതയും ഇവിടെ ധ്വനിക്കുന്നു.

'ചിങ്ങപ്പൂത്തേരില്‍ പൂട്ടിയ കാളകള്‍' എന്ന പ്രയോഗവും കാലത്തെ സൂചിപ്പിക്കുന്നു. സമയത്തെ രഥചക്രത്തോട് ഉപമിക്കുന്ന കല്പന ഭാരതീയകാലസങ്കല്പം തന്നെയാണ്. രഥചക്രത്തിന്റെ ആരക്കാലുകള്‍ ഋതുഭേദങ്ങളേയും സൂചിപ്പിക്കുന്നു. വിവിധ ചരിത്ര സാംസ്കാരികസാഹചര്യങ്ങളില്‍ എഴുത്തുകാര്‍ വ്യത്യസ്ത ബിംബകല്പനകളാല്‍ കാലത്തെ അടയാളപ്പെടുത്തിയിട്ടുണ്ട്. കവിയും നിരൂപകനുമായിരുന്ന ബോര്‍ഹസ് (അര്‍ജന്റീന 1899-1986) കാലത്തെ എല്ലാം വിഴുങ്ങാന്‍ വാതുറന്നു നില്‍ക്കുന്ന കടുവയോടാണ് സാദൃശ്യപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നത്. എഴുത്തച്ഛന്‍ കാലത്തെ പാമ്പിനോടു സാദൃശ്യപ്പെടുത്തിയതും ഇവിടെ ഓര്‍ക്കാം. ഹെരാക്ലീറ്റന്‍ കാലസങ്കല്പമനുസിച്ച് സമയം നദിയോടും ഒഴുക്കിനോടും ബന്ധപ്പെടുന്നു. എന്നാല്‍ പി.യുടെ കാവ്യപ്രപഞ്ചത്തില്‍ കാര്‍ഷികസംസ്കാരത്തോടുബന്ധപ്പെടുത്തി കാളകളും ചിങ്ങപ്പൂത്തേരും കാലബോധത്തെ ജനിപ്പിക്കുന്നു. നഷ്ടമാകുന്ന ഉപമാനങ്ങളെ ഗൃഹാതുരതയോടെ ഉപയോഗിക്കാന്‍ പി.യുടെ ഭാവന എന്നും ചിറകുവിടര്‍ത്തിയിരുന്നു. അടുത്ത ഓണക്കാലത്തേയ്ക്ക് തിരികെവരാനായി വളരെദൂരം യാത്രചെയ്യുകയാണ് കേവഞ്ചി കയറിപ്പോകുന്ന ഓണരാവുകള്‍.

ചിങ്ങമാസത്തിന്റെ വേര്‍പാടില്‍ ദുഃഖാകുലയായി നില്‍ക്കുന്ന പ്രകൃതിയിലേയ്ക്ക് കന്നിമാസകന്യകയുടെ വരവറിയിക്കുകയാണ് പിന്നീടുള്ള വരികള്‍. പൂത്തുനില്‍ക്കുന്ന വരമ്പുകള്‍, കതിര്‍ചൂടി നില്‍ക്കുന്ന പാടങ്ങള്‍ എന്നിവയുടെ സമൃദ്ധി മറ്റൊരു ഋതുഭേദത്തിന് തുടക്കം കുറിക്കുന്നു. കസ്തൂരിക്കുറി പൂശുക എന്ന പ്രയോഗം ചെറുപൂക്കളാല്‍ നിറയുന്ന വരമ്പുകളും ചെരിവുകളും ഓര്‍മ്മിപ്പിക്കുന്നു. പ്രകൃതിയുടെ കൗമാരകാലത്തെയാണ് കന്നിമാസം കുറിക്കുന്നത്. കന്യകയുടെ പര്യായമാണ് കന്നിയെന്ന് നാം തിരിച്ചറിയുന്നു. ഓണപ്പൂക്കളങ്ങളും പൂപ്പൊലിപ്പാട്ടുകളും ഊഞ്ഞാലുകളും ബാല്യത്തെ ഓര്‍മ്മിപ്പിക്കുമ്പോള്‍ കന്നിമാസനിലാവും കസ്തൂരിക്കുറിക്കൂട്ടുകളും കൗമാരത്തിന്റെ നിറഭേദങ്ങളായി മാറുന്നു. സത്വഗുണപ്രധാനമാണ് കന്നിമാസം. അതിനാലാണ് സ്വര്‍ഗ്ഗീയസൗരഭം കന്നിമാസത്തിന്റെ സവിശേഷതയാവുന്നത്.

"പൊന്നിന്‍ കതിരുകള്‍ കൊയ്തുവയ്ക്കാന്‍

കന്നിപ്പുലരി വയലിലെത്തി.

പുഞ്ചിരിക്കൊഞ്ചല്‍ക്കിടയില്‍തന്നെ-

യഞ്ജനക്കണ്ണു നിറയ്ക്കുവോളേ,

താരകപ്പൂക്കളെയുമ്മവച്ചു

താമരത്തോണി തുഴയുവോളേ,

കൊട്ടാരത്തീന്നോ കുടിലില്‍ നിന്നോ

കൊയ്ത്തരിവാളുമായ് നീ വരുന്നൂ?”

(കന്നിപ്പുലരി)

എന്ന് കന്നിമാസം കൊയ്ത്തരിവാളുമായി വരുന്ന കര്‍ഷകകന്യകയായി പി.യുടെ കവിതകളില്‍ ആവര്‍ത്തിക്കുന്നുണ്ട്.

കന്നിമാസത്തിലെ സൂര്യരശ്മികള്‍ നിശയുടെ ഖണ്ഡകാവ്യങ്ങള്‍ തിരുത്തുന്നുവെന്ന കവികല്പന ചിന്തനീയമാണ്. രാത്രി എന്നും നിഗൂഢത നിലനിര്‍ത്തുന്ന സങ്കല്പനമാണ്. "സന്ധ്യവരുന്നു, വന്നു. അപ്പുറം രാത്രി. അവള്‍ കറുത്തവളോ വെളുത്തവളോ - ആര്‍ക്കറിയാം" (കവിയുടെ കാല്പാടുകള്‍ - ആത്മകഥ) എന്ന പി.യുടെ തന്നെ സന്ദേഹം ഇവിടെ സ്മരിക്കാം. രാത്രിയുടെ നിഗൂഢതകളെ ഖണ്ഡകാവ്യങ്ങളോടും അവയുടെ തിരുത്തലിനെ വെളിച്ചത്തോടും ഉപമിച്ചിരിക്കുന്നു. വെളിച്ചം അതിന്റെ അഭാവത്തിലൂടെ നിശാകാവ്യങ്ങള്‍ രചിക്കുന്നു. സൂര്യരശ്മികള്‍ അവയെ തിരുത്തുന്നു എന്ന വി. സി. ശ്രീജന്റെ വിലയിരുത്തല്‍ ശ്രദ്ധേയമാണ്. വെളിച്ചത്തെ ഉത്സവമാക്കുന്ന സൗന്ദര്യയാത്രയായി സൗന്ദര്യപൂജ മാറുന്നു. രാത്രിയുടെ - ഇരുട്ടിന്റെ - കാപട്യങ്ങള്‍ സൂര്യവെളിച്ചത്തില്‍ ഇല്ലാതാകുന്നു. സൂര്യകിരണങ്ങള്‍ പ്രകൃതിയ്ക്കും മനുഷ്യനും ഒരുപോലെ ജീവദായിനിയാകുന്നത് പ്രപഞ്ചസത്യം. കന്നിമാസസൂര്യന്‍ ജഡതയില്‍നിന്നും പുനര്‍ജ്ജനിയിലേയ്ക്ക് പ്രകൃതിയെ ഉയര്‍ത്തുന്നു. ഭാവനയുടെ മണിപത്തനങ്ങള്‍ സൃഷ്ടിക്കുന്നു. ഭാവനയെ യാഥാര്‍ത്ഥ്യമായി പരിവര്‍ത്തനം ചെയ്യാന്‍ സൂര്യകിരണങ്ങളുടെ തൂവല്‍ത്തുമ്പുകള്‍ക്കു കഴിയുന്നു.

ഭാവനാമണിപത്തനത്തില്‍നിന്നും യാഥാര്‍ത്ഥ്യമായ പ്രകൃതിയിലേയ്ക്ക് കവിയെ എത്തിക്കുന്നത് സത്യപ്രകൃതിദീപത്തില്‍ നിന്നും കത്തുന്ന പൊന്‍തിരിപോലെ അരിവാളേന്തി നില്‍ക്കുന്ന കന്നിമാസമാകുന്ന കര്‍ഷകകന്യകയാണ്. യാഥാര്‍ത്ഥ്യത്തിന്റെയും സമൃദ്ധിയുടെയും കാര്‍ഷികസംസ്കാരത്തിന്റെയും ഉയിര്‍ത്തെഴുന്നേല്‍പ്പിന്റെയും പ്രതീകമാണ് കര്‍ഷകകന്യക. ജന്മിത്ത വ്യവസ്ഥിതി ഭാവനയുടെ മണിപത്തനങ്ങള്‍ സൃഷ്ടിക്കുമ്പോള്‍ കര്‍ഷകകന്യക യാഥാര്‍ത്ഥ്യബോധത്തോടെ പ്രകൃതിയോടിടപഴകുന്ന കാഴ്ചയും ഇവിടെ വായിച്ചെടുക്കാം. ഒരേ സമയം ശക്തിയുടെയും സൗന്ദര്യത്തിന്റെയും അദ്ധ്വാനത്തിന്റെയും പ്രതീകമായി കര്‍ഷകകന്യക മാറുന്നു.

പുഞ്ചിരി-ക്കേതോ പൊരുളൊളിക്കും

പുഞ്ചിരിയ്ക്കെന്തൊരു ചന്തമെന്നോ?

അപ്പൊന്‍കതിര്‍ക്കറ്റയേറ്റി വീര്‍പ്പാല്‍

മാറണിക്കച്ച തുളുമ്പി ദൂരാല്‍,

എത്തുന്ന നിന്‍വരവുറ്റുനോക്കി

മുറ്റത്തുകര്‍ഷകന്‍ കാത്തിരിപ്പൂ

(കന്നിപ്പുലരി)

എന്നെഴുതുമ്പോഴും കന്നിമാസകന്യകയ്ക്കുവേണ്ടിയുള്ള കര്‍ഷകന്റെ കാത്തിരുപ്പ് അര്‍ത്ഥവത്താകുന്നു.

കന്നിമാസകന്യകയുടെ നോട്ടത്തില്‍ ആകാശത്തെ പിച്ചകച്ചെടികള്‍ പൂത്തുതളിര്‍ക്കുന്നു.

വാനവര്‍നാട്ടിലെ ഭാഷതന്‍ വാക്കിനെ

വായിക്കുവാന്‍ വശമില്ലാത്തവര്‍ക്കുമേ

പൊന്നിന്‍ നിറക്കുറിപ്പിങ്ങനെ കാണ്‍മതേ

കണ്ണിനു ശീതള പീയുഷധാരയാം.

(നക്ഷത്രഭാഷ)

എന്ന് നക്ഷത്രങ്ങളുടെ പൂത്തുതളിര്‍ക്കലിനെ പി. മുമ്പും വായിച്ചിട്ടുണ്ട്. കന്നിമാസത്തെ ആകാശം പൊന്നിന്‍നിറക്കുറിപ്പുപോലെ നക്ഷത്രാകീര്‍ണ്ണമായി മാറുന്നു. കന്നിമാസകന്യക നീരാടുമ്പോള്‍ പാഴ്ചളിക്കുളം പോലും നീലദര്‍പ്പണമായി മാറുന്നു. കന്നിമാസ നിലാവിന്റെ ശോഭയും നക്ഷത്രശോഭയും അനുഭവവേദ്യമാകുന്നു. കന്നിമാസത്തിലെ തെളിഞ്ഞ ആകാശം ചളിനിറഞ്ഞ കുളങ്ങളെ നീലദര്‍പ്പണങ്ങളാക്കി പരിവര്‍ത്തനം ചെയ്യുന്നു. 'അലക്കിത്തേച്ച കുപ്പായമിട്ട വെണ്‍മുകി'ലാണ് (സൗന്ദര്യപൂജ) കവിയ്ക്ക് കന്നിമാസത്തിലെ ആകാശം.

വിഴുപ്പുകളലക്കുന്നൂ

കലക്കുന്നൂ വിഷപ്പത

ചളിതോണ്ടിക്കളയുവാന്‍

നീളുന്നില്ലൊരു ഹസ്തവും

(നരബലി)

എന്നെഴുതിയ കവിയ്ക്ക് കന്നിമാസത്തിലെ പകലും രാത്രിയും സാന്ത്വനമരുളുന്നു. ശുഭ്രാകാശത്തെ പ്രതിബിംബിപ്പിക്കാന്‍ വെമ്പല്‍ കൊള്ളുന്ന ഇടശ്ശേരിയുടെ ചളിക്കുളത്തേയും ഇവിടെ ഓര്‍ക്കാം. വിളവെടുപ്പിന്റെയും സമൃദ്ധിയുടെയും ആനന്ദംകൊണ്ട് ഭൂമിയും; നക്ഷത്രക്കൂട്ടങ്ങളും നിലാവുംകൊണ്ട് ആകാശവും കന്നിമാസത്തെ ആഘോഷിക്കുകയാണ്.

മംഗലം കടവില്‍ കുളിച്ചുതൊഴുത് ആര്‍ദ്രയായ് മഞ്ഞള്‍ പ്രസാദവും തൊട്ടുവരുന്ന കന്നിപ്പുലര്‍വേളയെയും തൂവെളിച്ചം മെഴുകിയ ആകാശവീഥികളില്‍ കതിര്‍ക്കറ്റ ചുമന്നുകൊണ്ടുവരുന്ന സന്ധ്യകളെക്കുറിച്ചും കവി സൗന്ദര്യപൂജയില്‍ തുടരുന്നുണ്ട്. കാര്‍ഷികസമൃദ്ധിയുടെ നാളുകളായി കവിയില്‍ കന്നിമാസം നിറയുന്നു.

പൂജ, വീരപൂജ, പ്രേമപൂജ, ശാരദാപൂജ, ദേവതാപൂജ, സൗന്ദര്യപൂജ തുടങ്ങി ഒട്ടനവധി ശീര്‍ഷകങ്ങള്‍ പി. ഉപയോഗിച്ചിട്ടുണ്ട്. പി.യുടെ കാവ്യദര്‍ശനം, സൗന്ദര്യദര്‍ശനം, പ്രപഞ്ചദര്‍ശനം എന്നിവയുടെയൊക്കെ പ്രതീകമാണ് ഈ കവിതാശീര്‍ഷകങ്ങള്‍. കാവ്യവൃത്തി പി.യെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം പൂജനീയവൃത്തിതന്നെ. വൃത്തത്തെയും താളത്തെയും വിസ്മരിപ്പിച്ചുകൊണ്ട് 'അദ്വൈതാമലഭാവസ്പന്ദിത വിദ്യുന്മേഖല' (ചങ്ങമ്പുഴ – മനസ്വിനി) പൂകുന്ന, കവിയും കവിതയും ഒന്നായിമാറുന്ന ദര്‍ശനത്തിലേയ്ക്ക് പി.യുടെ കവിത പൂത്തിതളിര്‍ത്തുനില്‍ക്കുന്നു. കേവലം വിശേഷണങ്ങളില്‍ തന്റെ കവിതകളെ തളച്ചിടാനാവില്ലെന്ന് ഓരോ കവിതയും ഉദ്ബോധിപ്പിക്കുന്നു. വാക്കുകള്‍കൊണ്ട് പുഷ്പഗോപുരമൊരുക്കുന്ന പി.യുടെ ആത്മകഥപോലും കവിതയല്ലാതെ, കവിതയില്ലാതെ തനിക്കൊന്നുമെഴുതാനാവില്ലെന്ന് സാക്ഷ്യപ്പെടുത്തുന്നു.

ഡോ: ഷംല യു.,

എ. ജെ. ജോണ്‍ മെമ്മോറിയല്‍

ഗവണ്‍മെന്റ് ഗേള്‍സ് ഹയര്‍സെക്കണ്ടറി സ്ക്കൂള്‍,

തലയോലപ്പറമ്പ്.