വായനശാലയില്‍ - കവിത

വായനശാലയിലാകെത്തിരക്കാണ്..!

വായനയൊക്കെയും മരവിച്ച കാലത്തി-

തെന്താണ് കാരണമെന്നുതിരക്കവേ..

നാല്‍പ്പത്തിരണ്ടിഞ്ചു സ്ക്രീനിലും മുന്നിലും

ആളുകളേറെയാണതിലേറെയാരവം...

സിക്സറടിക്കുന്ന നേരം ലഹരിയായ്

അര്‍ദ്ധനഗ്നാംഗിമാരാടിത്തിമര്‍ക്കുന്നു.

അങ്കവും കണ്ടിടാം താളീമൊടിച്ചിടാം

എന്നപോലെന്തും ഭവിക്കുന്ന കാലമായ്...

അക്ഷരക്കൂട്ടങ്ങള്‍ തേക്കലമാരയില്‍

അസ്പഷ്ടമെന്തോ പുലമ്പിക്കരയുന്നു.

നാളയെ നോക്കി നാരയമെടുത്തവര്‍

'നാവേറു'കൊണ്ടു പിടഞ്ഞുവീണിടുന്നു...

തുഞ്ചനും കുഞ്ചനും മഞ്ജരീകാരനും

മൗനരായ് പണ്ടേ മാറിയിരിക്കുന്നു.

ഈവിയും സീവിയും മാറാല പേറുന്നു

'കണ്ണേമടങ്ങുകെ'ന്നാശാന്‍ മൊഴിയുന്നു...

സങ്കല്പവായൂവിമാനത്തിലേറുവാന്‍

വായനക്കാരനെത്തേടുന്നു മറ്റൊരാള്‍

ദുഃഖമാണുണ്ണീ വെളിച്ചമെന്നോതിയ

ഗ്രന്ഥമൊരെണ്ണം തമസ്സില്‍ക്കിടക്കുന്നു.

ഇന്നു ഞാന്‍ നാളെ നീ എന്നു ചൂണ്ടിക്കൊണ്ടു

വേറൊരാള്‍ ചുട്ടനെടുവീര്‍പ്പുതിര്‍ക്കവേ

ഗ്രാമീണസൗഭഗം മോന്തിക്കുടിക്കുവാന്‍

താമരത്തോണി തുഴഞ്ഞെത്തി മറ്റൊരാള്‍

സൗന്ദര്യപൂജയും തീര്‍ന്നിതാ ധൂളിയില്‍

താന്തനായ് ശാന്തനായ് വീണുകിടക്കുന്നു...

വേദനയൊക്കെ കുഴിവെട്ടിമൂടുവാന്‍

ശക്തിയില്ലാതൊരാള്‍ ചാഞ്ഞുശയിക്കുന്നു.

ദുഃഖമാണുണ്ണീ വെളിച്ചമോന്നോതിയ

ഗ്രന്ഥമിതെന്നും 'തമസ്സി'ല്‍ കിടക്കുന്നു.

ജീവിതത്തിന്റെ കൊടിപ്പടം താഴ്ത്തിയീ

ചില്ലലമാരയില്‍ ധ്യാനിച്ചിരിപ്പവ-

രെത്രപേര്‍?.. മാനവസ്നേഹത്തിനായ് മാത്രം

ആശിച്ചിരുന്നവര്‍, ആശംസയേകിയോര്‍...

ശാപങ്ങളേതും ചൊരിയുവാനാകാതെ

മൂകരായ്, ഈവിധം നോക്കിയിരിക്കുന്നു.

അക്ഷരംവിട്ടുനാം അക്കങ്ങള്‍ തേടുവോര്‍

അക്ഷയപാത്രം പണയപ്പെടുത്തുവോര്‍...

ഈ യുഗത്തിന്നു നേര്‍ ബാറ്റാഞ്ഞുവീശവേ

വീണ്ടുമുയര്‍ന്നൊരു സിക്സര്‍ പറക്കുന്നു.

വായനശാലയിലാളുകള്‍ കൂടുന്നു....?

വാദങ്ങളേറുന്നു...വാക്കുപിഴയ്ക്കുന്നു...

എന്‍. മുരാരി ശംഭു

മലയാളം അദ്ധ്യാപകന്‍

പഞ്ചായത്ത് ഹൈസ്ക്കൂള്‍

പത്തിയൂര്‍, കായംകുളം