പ്രാന്ത് - കവിത

മുത്തശ്ശിയ്ക്കായിരുന്നു

ആദ്യം പ്രാന്തു വന്നത്

മുറ്റത്തെ തുളസിത്തറ പൊളിച്ച്

അച്ഛന്‍ അല്‍സേഷ്യന്

കൂടുപണിതപ്പോഴായിരുന്നു ആദ്യം

കാക്കപ്പൂ പടര്‍ന്ന വേലി പൊളിച്ച്

ഹൃദയത്തിനുമുയരത്തില്‍

മതില്‍കെട്ടി

അതില്‍ ചില്ലു പതിച്ചപ്പോള്‍ പിന്നെ

പിന്നീട് മുത്തച്ഛനും പ്രാന്തു വന്നു

കാവുപൊളിച്ച് കാടുതെളിച്ച്

അച്ഛന്‍

റബ്ബര്‍ നട്ടപ്പോഴായിരുന്നു ആദ്യം

നൂറുപറ കൊയ്തിരുന്ന പാടത്ത്

ഫ്ലാറ്റുകൃഷി തുടങ്ങിയപ്പോള്‍ പിന്നെ

തന്തയ്ക്കും തള്ളയ്ക്കും

പ്രാന്താണെന്നച്ഛന്‍

കാറില്‍വന്ന സുഹൃത്തുക്കളോട്

പറഞ്ഞു ചിരിച്ചു

ഒടുവില്‍

മുത്തശ്ശി പിറുപിറുത്തു ചത്തു

മുത്തച്ഛന്‍ മുറുമുറുത്തും

നാട്ടില്‍ പിന്നീട്

പലര്‍ക്കും പ്രാന്തു വന്നു

യന്ത്രമനുഷ്യന്‍ കുന്നുപിഴുതപ്പോഴും

കുടിവെള്ളം വറ്റിച്ച്

പുഴയെ കുപ്പിയിലടച്ച്

ചിതാഭസ്മം ലോറികള്‍ കടത്തിയപ്പോഴും

മഴയും വെയിലും മേല്ക്കൂരയായപ്പോഴും

കീടനാശിനികള്‍

ജീവനാശിനികളായപ്പോഴും

അവര്‍ അട്ടഹസിച്ചു

കല്ലെറിഞ്ഞു

നിങ്ങളവരെ പല്ലിളിച്ചു

നിയമം കൊണ്ട്

കൊഞ്ഞനം കുത്തി

മേധ നശിച്ചവരെന്നു വിളിച്ചു

ഒടുവില്‍ അവര്‍

അട്ടഹസിച്ച് ഊമകളായി

* * *

പ്ലേഗും വസൂരിയും

ഇല്ലാതായപോലെ

ഇന്ന്

പ്രാന്തും ഇല്ലാതായി

' നമ്മുടെ നാടും പുരോഗമിക്കുന്നുണ്ട് ' 

വണ്ടൂര്‍ വിദ്യാഭ്യാസജില്ലാ വിദ്യാരംഗം അധ്യാപകകവിതാരചനയില്‍ സമ്മാനാര്‍ഹമായ കവിത

എം. അജീഷ്‌ ,

ജി.എച്ച്.എസ്.എസ്. തിരുവാലി