ചിങ്ങപ്പുലരിയില്‍ - കവിത

തനിമയോടീണത്തിലൊഴുകിവന്നനുദിനം

പാടിയുണര്‍ത്തുമരുവിപോലെ

പുലരിത്തുടിപ്പിനോടൊപ്പമിങ്ങെത്തുന്നു;

ചിങ്ങമിന്നേറെത്തെളിമയോടെ.

എന്മനച്ചില്ലയിലൊരു-കുഞ്ഞുപറവതന്‍

കൂജനമുയരുന്നു പതിവുപോലെ

നീന്തിത്തുടിച്ചു രസിപ്പിതാ ചിരകാല-

സ്വപ്നങ്ങളോരോന്നുമിന്നുചാരെ.

ഹൃദ്യമായുണരട്ടെ നന്മതന്‍ സൗവര്‍ണ്ണ-

മുകുളങ്ങളെങ്ങുമീ നല്ലനാളില്‍

ചിറകടിച്ചുയരട്ടെ നിന്മനോവാടിയില്‍

നിറമുളള ശലഭങ്ങളിന്നുരാവില്‍.

മാനസമെന്നും മനോജ്ഞമായ്‌ത്തീരുവാ-

നാസ്വദിച്ചീടുകെന്‍-ഗ്രാമശാന്തി

നീളെത്തെളിഞ്ഞ നീലാംബരംപോലെനി-

ക്കാനന്ദമേകുന്നിതിന്റെ കാന്തി.

തങ്ങുന്നിതാ, ചിങ്ങമിങ്ങടുത്തെത്തവേ-

യാരാമമാകെയും ഹാ! സുഗന്ധം

ചെന്നതിന്‍ ചാരത്തിരിക്കെയിന്നെന്‍മനം

നുകരുന്നു ഗതകാല ബാല്യദുഗ്ദ്ധം.

കണ്ണെത്തിടാത്ത ദൂരത്തോളമെന്‍ഗ്രാമ-

മാകെയുമുന്മേഷ വേലിയേറ്റം

നന്മ നിറഞ്ഞൊഴുകുന്നയീ വേളയില്‍

മന്മലയാളം സ്തുതിച്ചിതേറ്റം.

വന്നെത്തി വര്‍ണ്ണങ്ങളെങ്ങും നിറച്ചിടാന്‍

ധരണിയിലേക്കുണര്‍വ്വിന്‍ വെളിച്ചം

ഗ്രാമേയ സ്മേരം നുണഞ്ഞിന്നുനില്‍ക്കയാ-

ലാടിത്തിമിര്‍ക്കയാണെന്റെ ചിത്തം.

പുത്തനാമോദമേകീടുവാന്‍ സൗമ്യമാ-

യെത്തുന്നൊരായിരം പൂത്തുമ്പികള്‍

കത്തുന്ന വയറുകള്‍ക്കാശ്വാസമേകിടാ-

നൊത്തുചേര്‍ന്നീടേണ്ടതില്ലേനമ്മള്‍ ?